پروژه عملی راهنمای گردشگری سلامت

 

مجتمع آموزشی بیلگی سایار

 

 

 

موضوع :

مقدماتی بر گردشگری سلامت

 

 

 

 

تالیف :

1402

مقدمه ای بر گردشگری سلامت

از بسیاری جهات می توان این شکل از توریسم را قدیمی ترین نوع گردشگری تلقی نمود؛ چرا که از دوران باستان، رومیان و یونانیان در پی توجه و علاقه به حفظ سلامتی خود به این نوع گردشگری می پرداختند. زائران قرون وسطایی، خواستار تعالی معنوی و روحانی خود بودند و در طی قرون هجدهم و نوزدهم نیز طبقه برجسته اجتماعی در اروپا در راستای مقاصد پزشکی  به توریسم مراکز آب درمانی و سیاحت های ساحلی اقدام می نمودند.

 

در طی سال های اخیر، تمایل به این نوع از گردشگری بسیار افزایش یافته و شمار مراکز سلامتی، مراکز درمانی جامع، مراکز آب درمانی، زیارت های معنوی و مراکز درمانی جایگزین و مکمل رشد بی سابقه ای داشته است.

تئوری های بسیاری در رابطه با دلایل این رشد بی سابقه مطرح شده و در عموم تئوری ها به ناهنجاری های رایج در جوامع کاپیتالیست غربی، افول مذاهب سنتی و بخش بندی جوامع اشاره شده است. تداوم و پیشرفت روندهای علمی و پزشکی، امکان مراقبت بهتر از جسم و دوری از بیماری ها را فراهم ساخته، اما با وجود این، اغلب اوقات بیماری های روحی – روانی و مسائل احساسی همچنان ادامه دارند.

 

در قرن ۲۱ افسردگی به یکی از مهمترین بیماری های رایج تبدیل شده و نرخ خودکشی بویژه در میان مردان جوان در حال افزایش است؛ با این حال به نظر می رسد که ارائه خدماتی چون روان درمانی، درمان مکمل و توسعه بخش گردشگری و تفریح سلامت، یاریگر این مسائل خوهد بود.

 

نظرات و عقاید افراد در مورد سلامت بسیار متفاوت است؛ برخی آن را دیدگاه فلسفی می دانند که به موجب آن، فرد به ماهیت حقیقی و فناپذیری وجود خود پی می برد.

 

برخی دیگر آن را تعالی نفس و اتحاد جسم به ذهن و روح می دانند. حتی سلامت می تواند به عمل جراحی زیبایی با هدف ارتقای خرسندی و رضایت روانی نیز اطلاق گردد. سلامت تنها به ماهیت فیزیکی جسم مربوط نمی شود؛ حتی زمانی که نویسندگان بر فعالیت های عمدتاً جسمانی، تأکید نموده اند، به ابعاد روحانی روان شناختی و یا کلی نگرانه نیز اشاره کرده اند.

می توان تعاریف متعدد و متفاوتی را از سلامت ارائه نمود؛ در این زمینه «ساراچی» تعریف رایج سازمان جهانی بهداشت از سلامت با عنوان «رضایتمندی از شرایط فیزیکی، ذهنی و اجتماعی در کنار فقدان بیماری و ناتوانی» را زیر سؤال برده و اظهار می نماید که این تعریف بیشتر به تعریف شادمانی و نه به تعریف سلامت نزدیک است. فرد ممکن است سالم باشد، اما ضرورتاً شاد نباشد و چنین می گوید که مفاهیم خوشحالی و سلامتی متفاوت هستند؛ اگرچه می توان واژه تندرستی را شامل هر دو مفهوم دانست. تندرستی شیوه ای از زندگی مبتنی بر سلامت و خرسندی تلقی می شود که در آن فرد، با هدف در پیش گرفتن زندگی بهتر در جامعه بشری و طبیعی، جسم، ذهن و روح خود را متحد و یکپارچه می نماید.

 

مهمترین اصول تندرستی عبارتند از:

• تندرستی، امری چند بعدی است.
• امور و تحقیقات مرتبط با سلامتی، بایستی بر تشخیص علل تندرستی و نه تشخیص علل بیماری مبتنی باشند.
• تندرستی، مبتنی بر حفظ تعادل است.
• تندرستی، امری نسبی، ذهنی یا ادراکی است.

 

گردشگران عموماً در پی اماکن و فعالیت های برتر هستند؛ به عنوان مثال گردشگران جذب مناظر زیبا شده و بر انگیختن فکر و مشاهده عظمت طبیعت، سبب تعالی روح آن ها می گردد و در عین حال، این احساس را در آن ها به وجود می آورد که جزئی از چرخه لایتناهی و جهانی هستند؛ از این رو تصادفی نیست که بسیاری از مراکز تندرستی در سواحل و یا کوهستان ها قرار دارند؛ به عنوان مثال به اهمیت مکان و موقعیت خاص در توریسم تندرستی در کوه های آلپ اشاره شده است. شایان ذکر است که می توان به طور مصنوعی و از طریق پخش موسیقی یا رقص، احساس برتری مکان را ارتقا داد.

 

توریسم، تمامی ابعاد فوق الذکر مرتبط را در بر می گیرد؛ اگرچه در این رابطه که تا چه حد این پدیده زودگذر می تواند، نقش مهمی در تندرستی درازمدت داشته باشد، بحث هایی وجود دارد؛ به علاوه برای اینکه گردشگران به سفر اقدام نمایند، بایستی به لحاظ سلامت فیزیکی در وضعیت مناسبی بوده و از امکان مالی سفر نیز برخوردار باشند.

همچنین بسیاری از اشکال توریسم، روند سفر، شامل حرکت از کشورهای توسعه یافته تر به سمت کشورهای کمتر توسعه یافته تر است. گرایشات اخیر نظیر سفر گردشگران غربی در پی تسلای خاطر و آرامش به وسیله فلسفه ها و درمان های شرقی مانند پزشکی چینی، مدیتیشن بودایی، آیورودای هندی و ماساژ شرقی می باشد؛ اگرچه بسیاری از این شیوه ها و اقدامات در کشورهای غربی نیز رواج دارند، اما گردشگران به بازدید از خاستگاه آنها تمایل دارند.

 

برای اینکه سفری به عنوان گردشگری سلامت مدنظر قرار گیرد، بایستی حاوی ویژگی های روان شناختی، معنوی، تندرستی، احساسی و فیزیکی باشد؛ از این رو توریسم تندرستی، تنها شکلی از گردشگری و متمرکز بر گریز از زندگی روزمره نیست بلکه شامل گردشگرانی است که انگیزه آنها فعالیت جهت ارتقای تندرستی است. بسیاری از محققان در این زمینه اظهار می نمایند که اغلب گردشگران سلامت، در منزل، به یک یا شماری از فعالیت های ارتقا دهنده تندرستی ( چون یوگا، مدیتیشن، ماساژ و خوردن غذاهای سالم) می پردازند. افرادی که به این فعالیت ها روی نمی آورند، غالباً به فعالیت های ارتقا دهنده تندرستی در حین تعطیلات پرداخته و نشان می دهند که حتی یک سفر کوتاه می تواند، تأثیرات بلند مدتی را بر زندگی روزمره فرد داشته باشد.

 

به لحاظ تقاضا، گردشگران سلامت «جویندگان فعال سلامتی» بوده و به ایفای نقش برای سلامتی خود، بسیار مصمم می باشند. این افراد جویای جایگزینی برای پزشکی متعارف بوده و از آزمایش و تجربه نمی هراسند. بسیاری از محققان بر این باورند که عموماً بازار این نوع توریسم را زنان متولدین سال های انفجار جمعیت تشکیل می دهند. به سبب بالا بودن شمار مردان جوان مبتلا به افسردگی، ممکن است در آینده نیاز به تشویق مردان و افراد جوان برای شرکت در بخش پررونق گردشگری سلامت باشد؛ با این حال این امکان نیز وجود دارد که برای تحقق این امر، تغییر شیوه های تبلیغ و فعالیت های امکان پذیر در این اماکن، ضرورت داشته باشد. شمار بسیاری از محققان نیز به حضور در اجتماع اشاره کرده اند.

 

بسیاری از گردشگران سلامت، خواستار شرکت در یک اجتماع، مرکز جامع، مرکز یوگا، فستیوال های مرتبط با عصر جدید یا سفر زیارتی هستند. اگرچه تمرکز اولیه آنها بر تعالی نفس است، اما آنان خواستار نوعی مشارکت و همدلی روان شناختی، احساسی و معنوی با دیگران می باشند؛ ای امر، این واقعیت را بیان می کند که چرا شمار زنان شرکت کننده در توریسم تندرستی بیش از مردان است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، مردان به نشان دادن احساسات خود در میان یک جمع، تمایل کمتری دارند. اغلب گردشگران سلامت، زندگی کمابیش کل نگرانه ای دارند. این دسته از گردشگران، خواستار بالا بودن کیفیت خدمات ارائه شده هستند؛ با این حال اشاره به عدم تکامل بازار کل نگرانه در کشورهای غربی ضرورت دارد؛ به عنوان مثال، تنها در طی سال های اخیر، ابعاد معنوی یوگا پذیرفته شده و سابقاً نیز نوعی ورزش تلقی می شد. همچنین اخیراً مزایای مدیتیشن و دیگر اقدامات معنوی در روان شناسی غربی پذیرفته شده است؛ از این رو جای تعجب نیست که گردشگران جایگزین و عصر جدید، پیشرو ابعاد معنوی و تجربی روان شناختی گردشگری سلامت هستند.

 

بنابراین بخش سلامت از صنعت گردشگری، غالباً با شک و تردید و به عنوان بخشی نا متعارف، مشکوک و عجیب مد نظر قرار می گیرد؛ دلیل این امر را می توان عدم وجود مدیرت و نظارت در این بخش دانست که به طور بالقوه برای مصرف کنندگان خطرناک است.

 

گرچه تندستی عمدتاً روان شناختی بوده و مصرف کننده بدون هیچ عوارض فیزیکی جانبی بهبود یابد، در این صورت، هدف درمان تحقق یافته است؛ با این حال توجه بدین نکته ضرورت دارد، زمانی که نیاز به اموری چون ماساژ، یوگا و …، و حضور نیروی انسانی است، افراد بایستی کاملاً ماهر و آموزش دیده باشند.

 

مقصد گردشگری سلامت، غالباً فضای جایگزین است که فرد می تواند در آن، فارغ از فشارهای زندگی و منزل به شناخت خود بپردازد. حضور در جامعه ای پشتیبان و همفکر می تواند، سبب تشویق فرد در راه شناخت و کشف خود باشد؛ با این حال برای شماری از گردشگران سلامت، استراحت، آرامش و گریز از زندگی روزمره حائز اهمیت است؛ اما تمامی این دسته از گردشگران، افرادی خودآگاه و جویای شادمانی، سلامتی و ارتقای رضایت و خرسندی هستد و نیازهای آنان نیز در ایام و دوره های مختلف زندگی متفاوت است.

 

 

تاریخچه‌ی گردشگری سلامت

گردشگری سلامت از زمان یونان و روم باستان وجود داشته و سپس به بسیاری از کشور‌های اروپایی و نقاط دیگر دنیا توسعه‌ یافته است. از زمان باستان، افراد زیادی به منظور فراغت روحی و درمان به مجاورت رودخانه و آب‌های معدنی می‌رفتند. آب‌‌های گرم از قدیم‌الایام با آرامش و تجدید قوای جسمی و روحی انسان همراه بوده است. استفاده‌‌کنندگان از این‌گونه آب‌ها، قرن‌هاست که در آب‌های گرم آب‌تنی می‌کنند و از آب چشمه‌های معدنی می‌نوشند.

 

در انگلستان، توسعه اقامتگاه‌های کنار دریا بر اساساین باور اتفاق افتاد که استفاده آب دریا در درمان بیماری‌ها مفید است. در اروپا شهرهای بسیاری در اطراف چشمه‌های آب معدنی و تسهیلات درمانی ساخته شده است. نمونه‌های آن را می‌توان در شهرهای بادن، لاسانه، موریتس و اینترلاکن در سوییس، بادن و ویسبادن در آلمان، وین در اتریش و بوداپست در مجارستان مشاهده کرد. در این شهرها مردم از آب‌های معدنی به منظور معالجه بیماری‌هایی همچون رماتیسم، عفونت‌های پوست و سوءهاضمه استفاده می‌کردند.

 

در اروپا چشمه‌های آب معدنی و کلینیک‌های آب درمانی در اواخر قرن هجدهم مورد توجه جدی قرار گرفتند و علاوه بر این که به تجهیزات متناسب مجهز شدند فضاهای اطراف آن‌ها نیز برای بهره‌مندی از سکون و آرامش و چشم‌اندازهای طبیعی سامان یافتند. در این قبیل کلینیک‌ها تیم‌های مشاوره پزشکی برای تجویز مدت و نحوه استفاده از هر نوع آب برای درمان بیماری‌های مختلف مشغول هستند. مراجعین به این‌گونه آب‌ها را اغلب بیمارانی که مبتلا به ناراحتی‌های پوستی، دردهای روماتیسمی، ورم مفاصل، خستگی و فرسودگی مفرط جسمی، نقرس، التهاب مهره‌ها و ستون فقرات تشکیل می‌دهند.

 

در آمریکا نیز مردم به چشمه‌های آب معدنی، اقامتگاه‌های مجاور دریا مسافرت می‌کردند. قدیمی‌ترین منطقه چشمه‌های آب گرم آمریکا ساراتوگاست که از حدود ۲۰۰ سال پیش به صورت یک منطقه تجاری در این زمینه با ارائه تسهیلات اقامتی و پذیرایی مناسب، فعال شده است. همچنین می‌توان به چشمه‌های آب‌معدنی نزدیک ایالات فیلادلفیا و ویرجینیا اشاره کرد. برای حداکثر کردن مطلوبیت سفر، تسهیلاتی از قبیل کتابخانه، تماشاخانه، تالار موسیقی و زمین‌های بازی برای مفرح کردن اوقات گردشگران ایجاد شده است. به طوری‌که امروزه مردم نه فقط برای آب‌درمانی بلکه به قصد استفاده از انواع سرگرمی‌های اجتماعی به این مناطق سفر می‌کنند.

 

شواهد و آثار فراوانی از اهمیت آب‌های معدنی و گرم نزد ایرانیان وجود دارد. به‌ویژه دسته‌بندی‌های بوعلی سینا که این مناطق را به آسایشگاه‌های معنوی، چشمه‌های درمانی و آب‌های گرم تقسیم کرده و نحوه استفاده از هر دسته را مورد بررسی قرار داده، نشان از اهمیت علمی این گونه مناطق نزد ایرانیان است. پیش از آن نیز یادگارهای باقیمانده در شهر نیشابور نشان‌دهنده نظام کانال‌کشی سنگی برای انتقال آب چشمه معدنی به نزدیکی معبد آناهیتا است. این وضعیت یادآور موقعیت چشمه قدیمی مرانو در ایتالیا با قدمتی پنج هزار ساله است. چشمه‌های معدنی مناطق مختلف ایران دارای بیش از ۳۰ عنصر معدنی از قبیل منیزیم، پتاسیم، سولفور، کلسیم و غیره هستند و برخی از آن‌ها خواص رادیواکتیویته دارند.

 

در طول زمان، گردشگری مبتنی بر استفاده از آب‌های معدنی مفهوم وسیعی یافت به طوری که استفاده از ویژگی‌های طبیعی مانند هوای سالم نیز جزو گردشگری سلامت محسوب می‌شود. با گذشت زمان مفهوم گردشگری سلامت از این هم فراتر رفته و شامل مسافرت بیماران به منظور دریافت انواع خدمات پزشکی شد. موضوع اخیر (مسافرت بیماران به منظور دریافت انواع خدمات پزشکی) نسبت به انواع دیگر گردشگری سلامت، جدید است.

 

 گردشگری پزشکی (Medical Tourism)

درواقع گردشگری پزشکی رایج ترین و حساس ترین زیر شاخه گردشگری سلامت است. این سفر عموما برای درمان بیماری یا انجام عمل جراحی و یا چک آپ سلامت گردشگر در کلینیک‌ها و بیمارستان‌های کشوری با امکانات پزشکی بالا و هزینه‌های درمانی مناسب انجام می‌گیرد. گردشگری پزشکی یا گردشگری درمانی حساس‌ترین نوع گردشگری در بین تمام انواع گردشگری‌ها است. زیرا به طور مستقیم با جان و سلامت گردشگر مرتبط است. گرچه بسیاری از کشورهای توریستی دنیا امروزه برای کسب درآمد، خدمات گردشگری درمانی ارائه می دهند، اما مطمئنا توانمندی یک کشور در علم پزشکی و خدمات درمانی برخلاف گردشگری تفریحی و ورزشی و … چیزی نیست که صرفا با ساخت و ساز و صرف پول بدست آید. وجود پزشکان متبحر و با تجربه، سابقه علم پزشکی، وجود زیرساخت‌های درمانی و نظارتی، وجود بیمارستان‌ها و کلینیک‌های استاندارد، تجهیزات پزشکی کامل و به روز، همچنین وجود قوانین و نظارت‌های پزشکی جزو زیرساخت‌های مهم درمانی یک کشور به شمار می‌روند، تا آن کشور بتواند در مرحله بعدی با ادغام خدمات اقامتی و گردشگری اقدام به فعالیت در زمینه گردشگری سلامت کند. قابل ذکر است که کشور ایران دارای پیشینه پزشکی هزاران ساله است و همواره پزشکان ایرانی در سطح بین المللی شناخته شده بودند.

گردشگری طبیعت درمانی (Curative Tourism)

سفر درمانی به مراکز دارای منابع و خدمات درمانی طبیعی تحت نظارت پزشک را گردشگری طبیعت درمانی می‌گویند. این منابع و خدمات طبیعی شامل چشمه‌های آب گرم، دریاچه نمک، آفتاب درخشان، لجن طبی، ماساژ طبی، حمام گیاهی و همچنین محیط زیست زیبا، پاک و آرام به منظور بهبود بیماران پوستی، تنفسی، روماتولوژی، عضلانی و یا گذراندن دوران نقاهت بعد از درمان و عمل‌های جراحی صورت می‌گیرد. به لطف خدا، طبیعت متنوع ایران انواع و اقسام منابع طبیعت درمانی را در اختیار انسان‌ها گذاشته است. درحال حاضر در ایران مراکز بسیاری وجود دارد که در کنار منابع طبیعت درمانی امکانات اقامتی، رفاهی و نظارت پزشکی را برای گردشگران آماده کرده‌اند، تا گردشگران بتوانند در آرامش و رفاه کامل از این نعمت‌های خداوند استفاده کنند.

 

 

 

گردشگری تندرستی (Wellness Tourism)

در این نوع سفر، گردشگر به دنبال آرامش است و برای رهایی از تنش‌های زندگی روزمره و تجدید قوا، بدون مداخله و نظارت پزشکی راهی سفر می‌شود. معمولا این گردشگران بیماری جسمی مشخصی ندارند و بیشتر در پی بهره‌مندی از طبیعت شفابخش و دوری از شلوغی‌ها، تنش‌ها و آلودگی‌های زندگی شهری هستند. یکی از جاذبه‌ها و امتیازات ایران برای گردشگری درمانی در حوزه‌ی آب درمانی است، به طوری که در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ چشمه آب معدنی شناسایی شده است. از دیگر جاذبه‌های گردشگری تندرستی در ایران، وجود هتل‌ها و ویلاهای جنگلی، کویری، ساحلی و یا کوهستانی است. که افراد می‌توانند در آرامش کامل در محیط زیست پاک تندرستی خود را بهبود بخشند.

 

 

 

شرحی بر گردشگری سلامت در جهان

تركیبی از عوامل متعددی موجب رشد صعودی گرایش مردم به مسافرت‌های پزشكی شده است كه از جمله هزینه بالای زندگی در كشورهای صنعتی، آسان شدن مسافرت‌های بین المللی و اصلاح و بهبود سطح تكنولوژی و استاندارهای پزشكی در بسیاری از كشورهای جهان، قابل ذكرند. یک دلیل كشش به سوی مسافرت پزشكی، راحتی آن در مقایسه با كشور‌های دیگر است. در برخی كشور‌ها كه سیستم خدمات درمانی عمومی متداول است، معمولاً زمان زیادی برای پاسخگویی به نیاز شهروندان صرف می‌شود و بیماران ناگزیرند مدت طولانی در انتظار رسیدگی به وضعیت‌شان باشند. شرایطی نظیر پیوند مفصل ران كه در انگلستان و كانادا یک سال و یا بیشتر باید در نوبت منتظر شد. لیكن در سنگاپور،تایلند، فیلیپین، یا بنگلور هند، بیمار می‌تواند یک روز پس از ورود تحت مراقبت و درمان قرار گیرد.

 

از میان دلایلی كه موجب می شود افراد با هدف درمان مسافرت كنند، می‌توان به هزینه‌ی پایین مراقبت‌های پزشكی، جستجو برای یافتن پزشک متخصص و با‌تجربه، كیفت مناسب خدمات درمانی، ایمنی و كوتاه‌تر بودن زمان انتظار برای درمان اشاره کرد. در كانادا، در سال ۲۰۰۵ تعداد افراد در حال انتظار برای درمان ۷۸۲،۹۳۶ نفر بود كه ركوردی در جهان محسوب می شود . تعداد این افراد در آفریقای جنوبی، به میزان كمتر از یک دهم پایین تر از ایالات متحده آمریكا یا غرب اروپا بوده است.

 

هزینه یک دندان كه درآمریكا ۵،۵۰۰ دلار است، در هندوستان و بولیوی ۵۰۰ دلار در فیلیپین به ۲۰۰ دلار می‌رسد وبه همین ترتیب، هزینه پیوند زانو در تایلند همراه با ۶ روز فیزیوتراپی حدود یک پنجم ایالات متحده است و عمل لیزیك چشم با هزینه‌ی ۳۷۰۰ دلار در آمریكا، در بسیاری از كشورهای با رویكرد توریسم درمانی حدود ۷۳۰ دلار برآورد می‌شود. علاوه بر این، در حالی كه عمل‌های زیبایی صورت كه در آمریكا ممكن است، حدود ۲۰ هزار دلار هزینه ایجاد كند در كشورهایی چون آفریقای جنوبی، فیلپین، و بولیوی بین ۲۳۰۰ تا ۲۷۰۰ دلار است.

 

جوینده‌های درمان و سلامتی از هر كجای دنیا می‌توانند به یک كشور وارد شده و تحت خدمات و مراقبت‌های پزشكی در زمینه‌هایی چون سرطان‌ها، بیماری‌های مغز و اعصاب، جراحی‌های پیوند اعضا، عمل‌های زیبایی و غیره قرار گیرند. از جمله كشور‌هایی كه عمدتا پذیرای توریست‌های درمانی هستند، می‌توان كشورهایی چون برونئی، كوبا، هنگ كنگ، مجارستان، هندوستان، اردن، لیتوانی، مالزی، فیلیپن، سنگاپور، تایلند و اخیرا امارات متحده عربی را نام برد. همچنین كشورهای آرژانتین، بولیوی، برزیل، كاستاریكا، مكزیک و تركیه در زمینه عمل‌های زیبایی مورد توجه هستند.

 

در اروپا نیز، كشور‌های بلژیک و لهستان به كسب و كار توریسم درمانی اشتغال دارند. نکته‌ی جالب توجه این است که كشور آفریقای جنوبی با اشعار «جراحی زیبایی صورت همراه با دیدن حیات وحش» برای جلب توریست های درمانی تلاش می‌کند. در کشوری مانند ایالات متحده آمریکا با آن همه خدمات بیمه و درمان‌های کیفی و سطح بالا، پرداختن به کسب و کار توریسم درمانی یک ریسک محسوب می‌شود. ذکر نمونه‌ای کافی است که دلیل این رویکرد را در آمریکا نشان دهد و آن تغییر گرایش عده‌ی زیادی از بیماران کشور‌های خاورمیانه در سال ۲۰۰۶ بود که ترجیح دادند برای معالجات خود به هنگ کنگ و سنگاپور مراجعه کنند. برای آگاهی از وضعیت گردشگری سلامت در چند قطب این کسب و کار در جهان کمی به آن‌ها می‌پردازیم:

هندوستان

هندوستان یکی از پر طرفدارترین مقاصد توریست‌های درمانجو در جهان است. خصوصا در زمینه‌ی جراحی قلب و پیوند استخوان ران و دیگر زمینه‌های پزشکی هندوستان به عنوان یک رهبر جهانی در عرصه خدمات پزشکی شناخته شده است. در طول سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ هیچ کشوری در زمینه توریسم درمانی با هندوستان قابل مقایسه نبوده است و دولت بخش خصوصی هند با هدف ارتقای خدمات توریسم درمانی و تبدیل شبه قاره‌ی هند به قطبی یگانه در این زمینه واقف هستند. در هند بعد از صنعت نرم افزار، گردشگری پزشکی را می‌توان موفق ترین صنعت قلمداد کرد. اندازه کنونی بازار این گردشگری در هند بیش از ۳۳۳ میلیون دلار و تا سال ۲۰۱۴ بیش از یک میلیارد دلار بوده است.

 

 

سنگاپور

کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی سنگاپور در سطح عالی ارزیابی می‌شود. ایمنی، مورد اعتماد بودن، همراه با تحقیقات پیشرفته و اعتبار بین‌المللی کشور در زمینه‌ی پزشکی، آن را به یک مرکز رهبری در آسیا بدل کرده است. سنگاپور با ۹ بیمارستان و ۲ مرکز خدمات پزشکی توانسته به اعتبارنامه‌ی کمیسیون مشترک بین‌المللی آمریکا (JCI) دست یابد.

 

 

 

گردشگری سلامت در ایران

گردشگری سلامت در ایران با وجود کیفیت بالای خدمات درمانی و قیمت ارزان، به علت نبود تبلیغات مناسب، هنوز جایگاه خود را در بازار نیافته است و گام‌های نخست را طی می‌کند. در حالی‌که دولت بر اساس برنامه‌ریزی‌های خود باید تا پایان برنامه چهارم توسعه ۳۰ درصد از نیازهای درمانی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراهم کند. دراین میان ایران رقبای مهمی نیز در منطقه دارد. از جمله رقبای مهم ایران در حوزه خلیج‌فارس می‌توان اردن و دبی را نام برد. کشور اردن سالانه ۵۰۰ میلیون دلار درآمد ارزی از توریسم درمانی دارد. دبی از چند سال پیش شهرهای سلامت را راه‌اندازی کرده و با برخی از دانشگاه‌های معتبر دنیا برای توسعه این مراکز قرارداد بسته است.

 

اما این آغاز راه است. طبق استراتژی‌های تعریف شده که قرار است اعتباری برابر با ۱۶ میلیارد درهم دبی به بخش توریسم درمانی اختصاص یابد. دبی می‌کوشد هسته قدرتمندی برای ارتقای این بخش ایجاد کند. این طرح شامل تقویت شبکه‌های موجود تسهیلات درمان و سلامت و نیز ایجاد زیر ساخت‌های مدرن و مرکز معتبر و بزرگی از متخصصان سلامت ومهارت‌های درمانی با اعتبار توریستی در دبی است. طبق این طرح، قرار است ضمن برقراری ارتباط با بازارهای گسترده جهانی و تحقیق در باره نخستین اقدامات در راستای طرح استراتژیک دبی ۲۰۱۵ ، با مسیریابی و طرح عملی برای توسعه، مراحل آغازین این طرح عملی شود.

 

توریسم پزشکی در سال ۲۰۱۰ درآمدی بالغ بر ۷ میلیارد درهم برای امارات داشته است. ایران در سال ۸۳ تقریبا ۱۲ هزار بیمار خارجی پذیرش کرده است که این میزان در سال ۸۴ به ۱۷ هزار و پانصد نفر رسید ولی متاسفانه آمار قابل استناد از درآمدهای حاصل از جذب توریسم درمانی در سال‌های اخیر در ایران وجود ندارد. با این حال چالش اصلی فراروری گردشگری درمانی ایران، نبود مدیریت یکپارچه در این حوزه است و از آن‌جایی که چنین ایده‌ای در ایران تقریبا نو تلقی می‌شود، به نظر می‌رسد تهیه طرحی که به این مسئله به طور همه جانبه بپردازد و نیز تجارب کشورهای دیگر در این خصوص را مطالعه کند، به سیاست گذاران کمک خواهد کرد تا برای جذب توریسم پزشکی با رویکردی علمی و بومی قدم بردارند.

پتانسیل‌های گردشگری سلامت در ایران

ایران از نظر جاذبه‌های گردشگری طبیعی جزو ۱۰ کشور برتر جهان است اما از بازار توریسم و گردشگری سهم شاخصی نبرده است. این در‌حالی است که از گردشگری سلامت به عنوان صنعت سوم جهان نام برده می‌شود و برخی کشور‌ها نظیر اسپانیا از طریق این صنعت امرار معاش می‌کنند.  امروزه با صنعتی شدن کشورها و بروز دردهای مختلف در روح و بدن انسان ها و روی آوردن به عمل‌های جراحی زیبایی به صورت چشم گیر، بحث توریسم درمانی یکی از بخش‌های روبه رشد صنعت گردشگری در جهان و ایران به شمار می‌آید. با این وجود در کشورمان این دغدغه وجود دارد که آیا این بخش از توریست به شکوفایی می‌رسد یا علی‌رغم تشکیلاتی که برای آن در نظر گرفته شده است فراموش می شود؟

در زمینه توریسم درمانی و جذب گردشگران سلامت همواره باید به چهار آیتم اساسی دراین زمینه توجه داشت. توانمندی‌های شاغلان حرفه پزشکی، تکنولوژی‌های روز و استانداردهای جهانی، اقتصاد درمان و هزینه‌های درمانی و مقررات داخلی کشور‌ها از عوامل مهم گردشگری سلامت هستند. ایران در هر چهار مورد ذکر شده نسبت به کشورهای همسایه و خاورمیانه از توانمندی‌های بهتری برخوردار است. که باید نهایت استفاده از پتانسیل موجود را کرد. اما متاسفانه تبلیغات مناسبی برای شناسایی توانمندی‌های پزشکی و گردشگری ایران در خارج صورت نگرفته است و رسانه‌های دولتی و سفارت‌خانه‌ها در این زمینه نقشی موثر دارند. امروزه صنعت توریسم درمانی در جهان بالاتر از صنایع نفت و طلا قرار دارد. این صنعت کم هزینه و پر درآمد است.

 

در بخش توریسم درمانی فقط به جذب گردشگر توجه نمی‌شود بلکه فراتر از آن می‌تواند موقعیت و جایگاه ایران را از نظر علمی، سیاسی ،اجتماعی و منطقه‌ای تقویت کند. در حالیکه توریسم درمانی در بسیاری از کشور‌ها نقش مهمی در ارز آوری دارد و هر ساله ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق توریسم درمانی عاید کشورهای اروپایی و آمریکا می‌شود اما در ایران این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گام‌های نخستین راطی می‌کند در حقیقت در سال ۸۲ برای اولین بار توریسم درمانی در گردشگری ایران  از سوی وزارت بهداشت مورد توجه قرار گرفت. دولت ایران بر اساس برنامه‌ریزی‌های خود باید تا پایان برنامه چهارم توسعه ۳۰ درصد از نیاز‌های درمانی و بهداشتی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراهم کند.

اهداف گردشگری سلامت در ایران

• ناباروری
• دندان پزشکی
• جراحی قلب، چشم و جراحی پلاستیک
• بیماری‌های مرتبط با سرطان
• گردشگری در آب‌های شفا بخش

کشور‌های مبدا گردشگری سلامت به ایران

گردشگران سلامت بیشتر از کشور‌های جمهوری آذربایجان،  عراق،  ترکمنستان،  افغانستان،  کویت،  سوریه،  لبنان،  بحرین و  ترکیه  هستند و  ایران طی یک دهه‌ گذشته پیشرفتی ۲۰ تا ۲۵ درصدی در حوزه‌ی گردشگری سلامت داشته است.

بیشترین استان‌های ایران در حوزه‌ی گردشگری سلامت

استان یزد

شهر تاریخی یزد جدا از جاذبه‌های میراثی و تنوع آب و هوایی خود، شهری مناسب برای گردشگران در حوزه درمانی هم به‌شمار می‌رود. وجود ۵۴۵ پزشک متخصص، ۹۱۵ پزشک عمومی، ۳۰۰ دندانپزشک و همچنین ۱۵ بیمارستان دولتی در زمینه‌ی ارائه‌ی خدمات پزشکی در کشور شاخص است. همین ظرفیت و پتانسیل باعث شده که در طول سال مراکز درمانی استان یزد از گوشه و کنار کشور به خصوص از استان‌های همجوار میزبان هزاران گردشگری باشد که روزانه به این شهر تاریخی سفر می‌کنند. البته در این میان، درمان ناباروری و جراحی قلب علاقه‌مندان خاص خود را برای استان یزد داراست. خیلی‌ها توریسم درمانی یزد را با مرکز ناباروری یزد می شناسند چرا که این مرکز اولین مرکز درمان ناباروری در ایران و خاورمیانه است و بیمارانی حتی از کشور‌های دیگر هم به این مرکز برای درمان به یزد سفر می‌کنند.

استان مازندران

استان مازندران با توجه به موقعیت خاص اقلیمی و جغرافیایی خود و با شاخصه‌های طبیعی متمایز در میان استان‌های كشور از جمله آب و هوای بسیار مطبوع در فصل بهار و تابستان، داشتن آب‌های معدنی گرم و سرد، طبیعت بكر و جذاب و محیطی آرام از نظر فرهنگی و اجتماعی به عنوان یكی از استان‌های ویژه در گردشگری سلامت محسوب می‌شود. به علت شرایط خاص از لحاظ زمین‌شناسی در دامنه‌‌های البرز به ویژه اطراف قله‌ی دماوند، آب‌های معدنی با خواص مختلف درمانی وجود دارد كه مهم‌ترین مجموعه‌ی جذاب آب گرم را پدید آورده است. آب‌های معدنی استان مازندران كه در حال حاضر مورد استفاده‌ی گردشگران داخلی و بومیان قرار دارد به دو بخش فصلی و غیر فصلی تقسیم می‌شوند. آب‌های گرم معدنی غیر فصلی حدودا ۸۴% از كل را تشكیل می‌دهند كه فقط در فصل تابستان و روزهای تعطیل سال مورد استفاده قرار گرفته و تعداد آن‌ها تقریبا ۶۰ مورد است.

همچنین استان‌های تهران، گیلان، خراسان رضوی، اردبیل و فارس نیز جزو استان‌های برتر در زمینه‌ی گردشگری سلامت در ایران هستند.